dant etiam bibendum lac asininum cum sale vel sanguinem testudinis marinae vel humanum aut vituli marini, et non solum sanguinem, verum etiam coagula, quae lacti miscentur, item mandendam mustelam, sed longo desiccatam tempore, et tunc carnem hominum atque equorum [quorum] impetigines, quas in cruribus habent, sive asinorum vel mulorum, item testes vel veretrum marini sive fluminalis canis et porcelliones, hoc est animalia, quae humectis et aquosis locis saepe nascuntur, a Graecis appellata onisci, dehinc squamulas ferri cum aqua, in qua fuerit candens ferrum praetinctum. —Tardarum passionum libri VCaelii Aureliani[1]
Duo autem sunt genera mustelarum; alterum enim silvestre est distans magnitudine, quod Graeci ἴκτιδας vocant; alterum in domibus oberrans. Falso autem opinantur qui dicunt mustelam ore concipere, aure effundere partum. —Etymologiarum libri XXIsidori Hispalensis[2]
I
Item inter animalia iisdem vestigiis insistens bufo ore adaperto mustelam eminus visam quantumlibet reluctantem seque anxie excruciantem, ut in illius patulum os se immittat, naturali quadam necessitate compellit. —Libri physicorum Aristotelis explanatiIordani Bruni[3]
P
Proprie autem telum a longitudine dictum: unde et mustelam dicimus quod longior sit quam mus. Cuspis hastilis amentata, a cespite dictus, quod est virgulta. —Etymologiarum libri XXIsidori Hispalensis[4]
T
Telonem hortulani vocant lignum longum quo auriunt aquas. Et dictum telonem a longitudine; τηλόν enim dicitur iuxta Graecos quidquid longum est; unde et mustelam vocant quasi mus longus. Hoc instrumentum Hispani ciconiam dicunt, propter quod imitetur eiusdem nominis avem, levantes aqua ac deponentes rostrum, dum clangit. —Etymologiarum libri XXIsidori Hispalensis[5]
W
Wisela [Mustela ed.] calida est, et in velocitate sua aliquid de virtute grifonis habet, cum pennas suas erigit, et putredinem in insensibilem naturam habet, ita quod quandam herbulam novit, in qua sanitas vitae est, ita ut si catulos suos vel aliam mustelam dolere viderit, hanc herbulam, quae parvula et gracilis est, cito quaerit, et post eam in terram fodit, et cum eam invenerit, … —Subtilitates diversarum naturarum creaturumHildegardis[6]
↑ 1.01.1Caelius Aurelianus, Tardarum passionum libri V (Corpus medicorum latinorum, VI.1, ed. Gerhard Bendz, Berolini in aedibus Academiae Scientiarum, Pars I: MXM, Pars II: MMII). Liber primus, De epilepsia, p. [118] — mustelam
