mūstella

Verba allata

C

  • chelidoniam visui saluberrimam hirundines monstravere vexatis pullorum oculis illa medentes. testudo cunilae, quam bubulam vocant, pastu vires contra serpentes refovet, mustella ruta in murium venatu cum iis dimicatione conserta. ciconia origano, hedera apri in morbis sibi medentur et cancros vescendo maxime mari eiectos. —Naturalis historia Plinii [1]

I

  • Ingeniosus est et bono filo, etiam si in aves morbosus est. Ego illi iam tres cardeles occidi, et dixi quod mustella comedit. Invenit tamen alias nenias, et libentissime pingit. —Satyricon T. Petronii Arbitri [2]

L

  • leporis coagulum et contra venena additur antidotis. papilio quoque lucernarum luminibus advolans inter mala medicamenta numeratur; huic contrarium est iocur caprinum, sicut fel veneficiis ex mustella rustica factis. hinc deinde praevertemur ad genera morborum. —Naturalis historia Plinii [3]

M

  • Mustella dicta, quasi mus longus; nam telum a longitudine dictum. Haec ingenio subdola, in domibus, ubi nutrit catulos suos, transfert mutatque sedem. Serpentes etiam et mures persequitur: duo autem sunt genera mustellarum. Alterum enim silvestre, est distans magnitudine, quod Graeci ἰκτίδας vocant; alterum in domibus oberrans. Falso autem opinantur qui dicunt mustellam ore concipere, aure effundere partum. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [4]

Vide etiam

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 41, [98] — mustella
  2. 2.0 2.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. XLVI. — mustella
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber XXVIII, cap. xlv, [162] — mustella
  4. 4.0 4.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Universitas Turicensis):  Liber duodecimus. De animalibus. Caput III. [3] — mustella