Fugiens

fugiēns ← fugere

Verba allata

• vernacula putatio deiectis per ramos vitium crinibus circumvestit arborem crinesque ipsos uvis, Gallica in traduces porrigitur, Aemiliae viae in ridicas Atiniarum ambitu, frondem earum fugiens. —Naturalis historia Plinii

Vide etiam

• fugere, fugeret, fūgerint, fūgerit, fugiat, fugiant
• fugiendum, fugient, fugientem, fugientēs
• fūgisse, fugit, fugitūrō, fugiunt