Vicicitatio

Cuniculo

cunīculō ← cunīculus

Verba allata

C

  • Ceterum a fonte duci fictilibus tubis utilissimum est crassitudine binum digitorum, commissuris pyxidatis ita, ut superior intret, calce viva ex oleo levigatis. libramentum aquae in centenos pedes sicilici minimum erit, si cuniculo veniet, in binos actus lumina esse debebunt. —Naturalis historia Plinii [1]

D

  • Diruta igitur arce et omnibus captivis venundatis Sambi regis fines ingressus est multisque oppidis in fidem acceptis validissimam gentis urbem cuniculo cepit. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [2]
  • Duas arces urbs habet, unam imminentem mari, altera urbis media est. Cuniculo inde via ad mare ducit, quam a mari turris quinque tabulatorum, egregium propugnaculum, claudebat. —Ab urbe condita Titi Livii [3]

E

  • eximitur postea vena quam diximus, cui addi salem necessarium, sextarios ferme centenas in libras; macerari triduo iustum, quippe tanto maior vis, quanto recentior, fervere in plumbo, singulasque amphoras [centenas] aquae, quingentenas medicaminis libras aequali ac modico vapore torreri et ideo longinquae fornacis cuniculo. —Naturalis historia Plinii [4]

H

  • Haec precatus superante multitudine ab omnibus locis urbem adgreditur, quo minor ab cuniculo ingruentis periculi sensus esset. —Ab urbe condita Titi Livii [5]

I

  • Itaque interiora quoque urbis infesta telis erant. Ultima pestis urbis fuit cuniculo subrutus munis, per cuius ruinas hostis intravit. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [6]
  • Inseritur huic loco fabula: immolante rege Veientium vocem haruspicis, dicentis qui eius hostiae exta prosecuisset ei victoriam dari, exauditam in cuniculo movisse Romanos milites ut adaperto cuniculo exta raperent et ad dictatorem ferrent. —Ab urbe condita Titi Livii [7]

M

  • Musculus cuniculo similis fit, quo murus perfoditur, ex quo et appellatur, quasi murusculus. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [8]

N

  • Nova etiam haud magni operis adversus eos qui in cuniculo erant excogitata res. Dolium a fundo pertusum, qua fistula modica inseri posset, et ferream fistulam operculumque dolii ferreum, et ipsum pluribus locis perforatum, fecerunt. Hoc tenui pluma completum dolium ore in cuniculum verso posuerunt. —Ab urbe condita Titi Livii [9]

P

  • Padus, e gremio Vesuli montis celsissimum in cacumen Alpium elati finibus Ligurum Bagiennorum visendo fonte profluens condensque se cuniculo et in Forovibiensium agro iterum exoriens, nullo amnium claritate inferior, Graecis dictus Eridanus ac poena Phaethontis inlustratus, augetur ad canis ortus liquatis nivibus, agris quam navigiis torrentior, nihil tamen ex rapto sibi vindicans atque, ubi linquit, ubertate largitor. —Naturalis historia Plinii [10]

S

  • Sed invictus adversus ea, quae ceteros terrent, non dum percurato vulnere acrius obsidioni institit naturalem celeritatem ira concitante. Cuniculo ergo suffossa moenia ingens nudavere spatium, per quod inrupit, victorque urbem dirui iussit. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [11]
  • Susianen ab Elymaide disterminat amnis Eulaeus, ortus in Medis modicoque spatio cuniculo conditus ac rursus exortus et per Massabatenen lapsus. —Naturalis historia Plinii [12]

V

  • Veientes ignari se iam a suis vatibus, iam ab externis oraculis proditos, iam in partem praedae suae vocatos deos, alios votis ex urbe sua evocatos hostium templa novasque sedes spectare, seque ultimum illum diem agere, nihil minus timentes quam subrutis cuniculo moenibus arcem iam plenam hostium esse, in muros pro se quisque armati discurrunt, mirantes quidnam id esset quod, cum tot per dies nemo se ab stationibus Romanus movisset, tum velut repentino icti furore improvidi currerent ad muros. —Ab urbe condita Titi Livii [13]

Vide etiam

Fontes

  1. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 31, cap. 31, [57] — cuniculo
  2. ↑ Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Universitas Turicensis), Liber IV. Capitulum VIII, p. 13 — cuniculo
  3. ↑ Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXVIII, caput 6, 2 — cuniculo
  4. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 62, [133] — cuniculo
  5. ↑ 5.0 5.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber V, caput 21, 4 — cuniculo
  6. ↑ 6.0 6.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum VI, p. 23 — cuniculo
  7. ↑ Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber V, caput 21, 8 — cuniculo
  8. ↑ 8.0 8.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (bello et ludis11 Bibliotheca Augustana):  Liber XVIII. De bello et ludis. Caput XI. [4] — cuniculo
  9. ↑ Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXVIII, caput 7, 11 — cuniculo
  10. ↑ 10.0 10.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius, cap. 20, [117] — cuniculo
  11. ↑ Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Universitas Turicensis), Liber VII. Capitulum VI, p. 23 — cuniculo
  12. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 31, [135] — cuniculo
  13. ↑ Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber V, caput 21, 5 — cuniculo
Receptum de "https://la.wikiquote.org/w/index.php?title=Cuniculo&oldid=13020"