praedīcere, praedīcō

Verba allata recencere

  • tertia Strong⟨y⟩le, a Lipara VI p. ad exortum solis vergens, in qua regnavit Aeolus; quae a Lipara liquidiore tantum flamma differt, e cuius fumo, quinam flaturi sint venti in triduo, praedicere incolae traduntur; unde ventos Aeolo paruisse existimatum. quarta Didyme, minor quam Lipara. —Naturalis historia Plinii [1]
  • De terra cariosa execratio Catonis abunde indicata est, quamquam praedicere non cessa⟨n⟩tis. —Naturalis historia Plinii [2]

Vide etiam recencere

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius, cap. 14, [94] — praedicere
  2. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XVIII, cap. 8, [44] — praedicere