canis

Verba allata

recencere
  • A cane non magno saepe tenetur aper. Ovidius
  • Canis a non canendo.
  • Canis in praesepi. Erasmus Roterodamus
  • Canis mortuus non mordet.
  • Canis reversus ad (suum) vomitum. Biblia
  • Canis timidus vehementius latrat, quam mordet.
  • Cave canem.
  • Cave tibi a cane muto et aqua silente.
  • Domini canes.
  • Hac urget lupus, hac canis. Horatius
  • insanabile ad hosce annos fuit rabidi canis morsus, pavorem aquae potusque omnis adferens odium. —Naturalis historia Plinii [1][2]
  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber 25, cap. 6, [17] — canis
  2. Vicifons: Naturalis Historia Plinii, liber XXV, [17].